Wzniesiony w drugiej poł. XV w. z kamienia polnego i cegły. Salowy, na rzucie prostokąta. Szczyt wschodni ozdobiony jest siedmioma smukłymi ostrołukowymi blendami na jego krawędziach trzy sterczyny. W ścianie wschodniej dwa ostrołukowe okna o sfazowanych ościeżach, pomiędzy nimi oculus. W XVIII w. dostawiono do północnego odcinka ściany zachodniej przyporę. Ok. 1850 r. dostawiono do zachodniego korpusu wieżę, wzniesioną w dolnej części z kamienia polnego, wyżej z cegły. Na elewacjach zdobioną lizenami. Przykryta hełmem z latarnią. Ołtarz z 1596 r., przeniesiony po 1945 r. ze zrujnowanego kościoła w Szadzku. Ambona z 1598 r. z Szadzka. Empora z 2 poł. XIX w. W płycinach 14 malowideł z 1 ćw. XVII w.
Po jedenastu latach renowacji hełmu wieży prace zakończono w grudniu 2019 r.
Poświęcony przez księży Towarzystwa Chrystusowego 4 maja 1946 r.
Odpust przypada 6 sierpnia.